De eerste week zit er bijna op en elke dag ga ik meer in de stad op, de geuren die niet altijd even aangenaam zijn en het verkeer… mja het verkeer…Een paar dagen geleden zijn we met ‘mohinder’ (konarak eigenlijk) als rijke stinkerds met de airco in een Ford (die in België is gemaakt!) wat door de stad gaan cruisen, een beetje decadent dus, zeker als ge beseft hoeveel armoede er eigenlijk in deze stad heerst (van de 16 miljoen woont ongeveer de helft in 'slums'), maar wel de ideale manier om de belachelijk dure appartementen (een miljoen dollar voor een appartement is hier niet eens een uitzondering) eens te spotten.
Dit is Mumbai, of 'Yeh hai Bambai'Ik zou bijna vergeten waarom ik hier ben maar ook mijn rivier leer ik elke dag wat beter kennen, elke dag vind ik wel wat meer info over ‘mijn’ rivier, bij het MMRDA zien ze mij zo graag komen dat ze mij daar al 3 keer hebben langs doen gaan en na de derde keer kwam een van de ambtenaren op het geniale plan om mij gewoon foto's te laten nemen van al wat ik nodig had (meestal doen ze moeilijk over foto's nemen in overheidsgebouwen maar ik zie er nu ook niet direct uit als een terrorist, me dunkt) anders mocht ik waarschijnlijk volgende week nog een paar keer langsgaan tot ik alle nodige 'xerox' had.
Resultaat: gedurende een dik half uur was ik de enige op hun bureau die iets productiefs aan het verrichten was, de overige 12 waren ofwel met mij, ofwel met elkaar, over mij aan het babbelen... best wel grappig om hindi te horen met af en toe 'leuven' door, een pluim ook voor de lay-outer van de nieuwe k.u.leuven agenda want de kasseien vallen hier best wel in de smaak.
donderdag heb ik nog een fantastisch vriendelijk meisje ontmoet die een thesis aan het maken is over een andere rivier hier in Mumbai met min of meer dezelfde problematiek als de Mithi River. Hoewel ze nu een ontwerp op een meer architecturale schaal aan het maken is was haar analyse toch vooral op stedelijk niveau geïnspireerd…
Nog een poort naar data dus en als fijn extraatje ontdekte ik gisteren dat ze op mijn stick de kunst van ene Ramachandran had gezet, ideaal dus als afsluiter voor deze blog-sessie want mijn wifi-spot gaat hier stilaan dicht gaan…
ik ken er wel een paar die ik met deze groene madam gelukkig heb gemaakt, de kunstliefhebbers van het eerste uur...
Aan de vertalers, een verdienstelijke poging maar toch nog voor verbetering vatbaar, niet echt de vertaling die in mijn boek staat, het laatste is wel al juist.
Mumbai, my dear…
3 opmerkingen:
oezo vertaling niet juist ... ?
spannend verhaal man, spannend en leerrijk. Ik voorspel dat ge de kriebels van het reizen nu nooit meer gaat verliezen
ge begint precies den D50 wat onder de knie te krijgen Feys! Keep up the good work and post some more wacko Indian daily life sh*t!
Greetz from Salta, Argentina
Dag Thomas! Ik blijf je verhaal op de voet volgen maar één van mijn dochters heeft mij vriendelijk aangemaand niet télkens te reageren. Het stond een beetje raar, die tante Françoise die als een leitmotiv terugkwam, vond ze.In elk geval : boeiend, en tegelijkertijd ook een beetje zoals ik het in gedachten heb, al ben ik er niet geweest.Of is dat puur een illusie ( dat je je het kan indenken?) Alleen de geur: die kan ik me helemaal niet voor de geest halen.Ook proficiat met je werkzaamheden, je hebt blijkbaar al heel wat contacten gelegd.Ik ( en ook ome Carl!)heb een geweldig petekind, en straks krijgt die weer een petekind!( ook spannend, he!)
Een reactie posten