Na mijn trip naar Goa was het maandag tijd om terug het veld in te duiken...
Hoe meer stroomafwaarts, hoe zwarter het water...
Mischien heeft deze hond een beetje te lang in het water gelegen.
Zoek de 7 verschillen in de volgende twee foto's... 
Op deze hoek zal in de toekomst dus het nieuwe bureau van de MMRDA verschijnen, vlak daarnaast staat hun huidige gebouw maar zoals bij elk overheidsgebouw was het weer streng verboden hiervan foto's te nemen... Ze lieten mij wel naar binnen om daar toestemming te vragen... 
Maar mij niet gelaten, want ik ben dan maar naar het dak geslopen waar ik in 1 oogopslag mijn studiegebied voor de dag kon overschouwen.
Met veel dank aan deze 3 musketiers die mij helemaal niets in de weg hebben gelegd op hun dak!
Tijd voor de overzijde dan, maar eerst werd ik onderweg nog even opgeschrikt door een van de bewoners van het groen tussenin...
Dit tussengebied is een belangrijk broedgebied voor versheidene vogelsoorten, daarom ook dat de zware vervuiling hier problematisch is...
Aan de overzijde komen we dan aan de rand van Dharavi, ook wel gekend als
Maar mij niet gelaten, want ik ben dan maar naar het dak geslopen waar ik in 1 oogopslag mijn studiegebied voor de dag kon overschouwen.Met veel dank aan deze 3 musketiers die mij helemaal niets in de weg hebben gelegd op hun dak!Tijd voor de overzijde dan, maar eerst werd ik onderweg nog even opgeschrikt door een van de bewoners van het groen tussenin...Dit tussengebied is een belangrijk broedgebied voor versheidene vogelsoorten, daarom ook dat de zware vervuiling hier problematisch is...Aan de overzijde komen we dan aan de rand van Dharavi, ook wel gekend als'Asia's biggest slum'
Het afvoersysteem is hier zoals in alle slums niets anders dan een open riool, al het afval dat hier geproduceerd wordt gaat dus rechtstreeks in de al sterk vervuilde rivier...
Dat vindt de vogel op bovenstaande foto niet zo fijn. 
Maar de kinderen laten dit natuurlijk niet zo vlug aan hun hart komen...
De overheid doet hier wel zijn best om de toestand niet nog erger te laten worden door hier, geen boom, maar een blauw bord neer te planten.
Daarom dat er achter dit blauwe bord nog enigszins sprake kan zijn van een groene buffer.
(die dan ook met veel zorg bemest wordt door de buren)
De sympathieke man op de groene foto was dan ook zo vriendelijk om mij het zicht op de overkant te gunnen uit zijn bescheiden woning (waar 4 mannen vredig te slapen lagen)
En onderweg natuurlijk zoals altijd kinderen...
Dit schatje stopte zelfs speciaal voor de foto met wenen, wat mij eeuwige dankbaarheid van de moeder heeft opgeleverd...
Terwijl dit schatje zelfs zo vriendelijk was mij de weg te wijzen.
De weg naar 'Mithi' is in deze wirwar van steegjes immers niet altijd even makkellijk te vinden.
Maar meestal moet ik gewoon het water volgen.
En onderweg de trotse mama's blij maken met een foto van hun kinderen.
Vlak bij deze constructie stootte ik dan op het meest schrijnende beeld tot nu toe...
Het speelterrein van dit kind kan echt niet gezond zijn...
Ik krijg een ongemakkellijk gevoel bij deze foto, maar hij liegt niet.
De lach op het gezicht van deze kinderen hopelijk ook niet.
Want ik hoor toch nog steeds veel gelach als ik hier langskom.
En deze 2 mannen zijn een nieuwe waterleiding aan het leggen in de straten!
Het afvoersysteem is hier zoals in alle slums niets anders dan een open riool, al het afval dat hier geproduceerd wordt gaat dus rechtstreeks in de al sterk vervuilde rivier...Dat vindt de vogel op bovenstaande foto niet zo fijn. Maar de kinderen laten dit natuurlijk niet zo vlug aan hun hart komen...De overheid doet hier wel zijn best om de toestand niet nog erger te laten worden door hier, geen boom, maar een blauw bord neer te planten.
Daarom dat er achter dit blauwe bord nog enigszins sprake kan zijn van een groene buffer.(die dan ook met veel zorg bemest wordt door de buren)
De sympathieke man op de groene foto was dan ook zo vriendelijk om mij het zicht op de overkant te gunnen uit zijn bescheiden woning (waar 4 mannen vredig te slapen lagen)
En onderweg natuurlijk zoals altijd kinderen...Dit schatje stopte zelfs speciaal voor de foto met wenen, wat mij eeuwige dankbaarheid van de moeder heeft opgeleverd...Terwijl dit schatje zelfs zo vriendelijk was mij de weg te wijzen.
De weg naar 'Mithi' is in deze wirwar van steegjes immers niet altijd even makkellijk te vinden.
Maar meestal moet ik gewoon het water volgen.
En onderweg de trotse mama's blij maken met een foto van hun kinderen.
Vlak bij deze constructie stootte ik dan op het meest schrijnende beeld tot nu toe...
Het speelterrein van dit kind kan echt niet gezond zijn...
Ik krijg een ongemakkellijk gevoel bij deze foto, maar hij liegt niet.
De lach op het gezicht van deze kinderen hopelijk ook niet.
Want ik hoor toch nog steeds veel gelach als ik hier langskom.En deze 2 mannen zijn een nieuwe waterleiding aan het leggen in de straten!Laten we hopen dat dit laatste schatje hierdoor nooit dorst zal moeten lijden...
De tweede dag zijn we met met scooters van plek naar plek gesjeesd langs tropische wegen...
