A day in the field...

Dit is de vallei dicht bij de oorsprong van mijn rivier, ik ben even naar de 'Milk collony' opgeklommen om vandaar een mooi zicht te hebben over deze vallei, in deze colony wordt het merendeel van de melk geproduceerd die in Mumbai te verkrijgen is...

In de eerste stroken is de rivier nog redelijk 'natuurlijk' te noemen hoewel de rivier hier ook al te lijden heeft onder een afvalstroom uit de nabijgelegen slums.

Deze pijpleidingen verzorgen de watertoevoer voor heel Mumbai, ze vertrekken uit het (streng bewaakte) gebied waar ook de Mithi River zijn oorsprong heeft (eerder al over geblogd) maar door deze duidelijke opdeling tussen het proper (zelfs voor mij drinkbaar in de meeste gevallen) en niet drinkbaar water werd het probleem van de vervuiling alleen maar erger met de tijd...

Als reactie op de grote overstromingen van 2005 heeft de overheid dan maar met zeer weinig ruimte voor creativiteit beslist om de oever van de rivier met betonnen wanden te gaan bekleden, dit laat natuurlijk weinig ruimte voor een ecologisch verantwoorde oplossing, aan mij dus om voor deze kortzichtige benadering een alternatief te bieden!

Kijk eens goed naar de volgende foto en probeer te vatten in welke omstandigheden hier geleefd wordt...Gekneld tussen de hoge omheining van het nabijgelegen fabrieksterrein en de grote buizen waardoor elke dag miljoenen liters water stroomt...

Het is moeilijk te beschrijven welke ontvangst ik kreeg bij mijn passage doorheen deze wijken die je haast overal in deze stad tegenkomt, de foto's spreken voor zich, klik eens op een foto om hem te vergroten en kijk naar het enthousiasme in hun ogen...

Ik weet nog steeds niet goed welk gevoel dit bij mij teweeg heeft gebracht, maar de omstandigheden waarin deze mensen wonen mogen dan wel arm lijken, dat maakt hun leven nog lang niet arm. Veel mensen kunnen makkellijk verhuizen naar een appartement in de stad maar daar vinden ze zelden hun draai omdat ze daar niet dezelfde rijkdom vinden die ze hier putten uit hun straat(arm)leven, uit de ongelooflijk sterke gemeenschapsbanden die deze omstandigheden tot stand hebben gebracht...

Ik sprak met een man die al in Eindhoven was geraakt op een boot, met kinderen die perfect Engels kunnen en dromen van de NBA, een tiener die mij vroeg of ik hem niet in dienst wou nemen als 'Soul Manager' (whatever that may be). En iedereen, van het kleinste kind tot de oudste man, was meer dan trots dat ze mee op de foto mochten.Ze vragen mij altijd eerst 'where are you from?'
'The land from Asterix & Obelix' zeg ik dan met enige trots.
'What is your name?'
'Thomas'
Meestal is dat genoeg, maar gisteren vroeg een jongen ook nog 'from which cast are you?'

"There are no casts!" En dit staaltje van conceptuele kunst draag ik op aan Klara Emilia,
Op dit moment zonder twijfel het mooiste kindje op onze wereld, welkom!

Mijn warmste gelukwensen voor haar kersverse mama en papa!

Een trotse peter.